Update: Jesce Masseria in Puglia en de film L’ultimo Paradiso
Update: Emar Donato Laborante in L’ultimo Paradiso
De film speelt zich af in Italië, in de jaren 50. Gefilmd in Puglia. Het verhaal gaat over verboden liefde, en het leven op het platteland van Puglia. Een bevlogen vrije geest droomt van liefde, gerechtigheid en een beter leven, tot een verboden affaire alles bedreigt. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.Hoofdrollen: Riccardo Scamarcio,Gaia Bermani Amaral,Valentina Cervi. Netflix, l’ultimo Paradiso
Terwijl ik naar de film keek zag ik een oude bekende voorbij komen, Emar Donato Laborante. Eerder had ik over mijn bezoek geschreven aan de Masseria van Emar.

Masseria in Puglia, Altamura
Op het landgoed gekomen in vlakbij Altamura is overheerst de stilte. Midden in het landschap torent de grote Masseria boven het landschap uit.

De Masseria ziet er verlaten uit, het is heel stil. Door het grote hek lopen we het immense landgoed op. Nog steeds is er niemand te zien. Het voelt vreemd om het land op te gaan, maar toch lopen we door. Verderop staat een deur uitnodigend open. Wanneer we door de deur naar binnen gaan, komen we terecht in een hele grote ruimte. Deze ruimte komt weer uit op de achterkant van de Massseria, C’é nessuno? roepen we ondertussen.

Emar Donato Laborante vertelt over de geschiedenis van de Masseria.
Eindelijk na een tijdje vinden we de man die ons rond gaat leiden. Voor ons staat een markant figuur. De man is niet zo groot, maar ziet er sterk en charismatisch uit. Zijn lange haar zit in een soort van knot wat bijeen wordt gehouden door een haarclipje. Zijn witte baard steekt mooi af tegen zijn gebruinde huid. Het is Emar Donato Laborante. Hij verwelkomt ons hartelijk op de Masseria.
We merken direct dat hij enorm gepassioneerd is over deze streek. Nadat we kennis hebben gemaakt, begint hij te vertellen en hij neemt ons mee om ons van alles te laten zien. Vervolgens gaan we weer door dezelfde deuren waardoor we aan de achterkant van het gebouw binnen zijn gekomen. Nadat we weer aan de voorkant van het gebouw staan, staat hij stil. Emar verteld dat de Masseria gebouwd is in de vorm van een schip ‘una nave’. Vanaf het punt waar we staan is dat goed te zien.
De grotten vertellen de geschiedenis
We vervolgen onze weg en wat verderop zien we een brede trap midden op het terrein. Via deze trap, die oud en vervallen is en vol met onkruid zit, dalen we af naar de grotten.
Beneden aangekomen wacht ons een verrassing. Namelijk doordat we aankomen in de koepelvormige grot. Deze grot is links en rechts beschilderd met oude fresco’s daterend van de 2e tot 14e eeuw na Christus.

Emar verteld ons dat wanneer het vochtig wordt in de grotten, de kleuren van de religieuze fresco’s weer zichtbaar worden.
Verder zien we een altaar waarop een beeld staat van San Francesco di Paola. Emar vervolgd zijn verhaal en verteld dat hier vroeger monniken leefde. Op deze spirituele plek zaten de monniken niet achter elkaar, maar naast elkaar. Namelijk op een soort van banken die langs de muur zijn gemaakt.
In deze grot is nog een opening te zien waarmee de Masseria verbonden is met deze grotten. ‘Deze gang kunnen we nog niet gebruiken omdat het nog moet worden gerestaureerd’, zegt Emar’. Regelmatig komen er van over de hele wereld jonge archeologen om te helpen restaureren. Onder andere ook uit Nederland.



Video door ItalieNu
Van Claustri naar luisterend oor.
We laten de fresco’s achter ons en we volgen Emar naar de andere kant van de Masseria. Terwijl we stilstaan, zien we voor ons een soort ingegraven gat. Emar vraag aan ons wat we erin zien, wat voor vorm zien we? Wanneer we goed kijken zien we dat het de vorm heeft van een oor.

Emar maakt een bruggetje van het oor naar het verhaal van de claustri. Emar legt ons uit: ‘Een claustri is een klein doodlopend straatje. Deze Claustri zijn veel te vinden in Altamura. Het gat wat aan onze voeten ligt. Oftewel ‘het oor’ symboliseert het luisterend oor.
Wanneer je in een claustri woont ontgaat je niets. De mensen die daar wonen, horen en zien alles van elkaar. Ze weten wanneer iemand verdrietig is of blij. Zodoende is het makkelijk om elkaar te helpen omdat je zo dicht bij elkaar woont.
De claustri zijn doodlopende straatjes. In noodgevallen waren er wel vluchtroutes die zijn alleen bekend zijn bij de inwoners.’

Station voor de postkoets en voor reizigers tussen Jeruzalem, Rome en Noord Europa.
We vervolgens onze weg en lopen achter Emar aan naar een andere grot. ‘Hier verbleven vroeger de paarden’, verteld Elmar. De paarden konden hier eten en drinken en uitrusten. Deze plek is ontstaan omdat het een oude postkoets route was. Regelmatig kwamen er koetsen uit Rome langs. Op deze plek werden de paarden verwisseld zodat met frisse uitgeruste paarden de reis kon worden vervolgd.
Dit was vroeger ‘Una stazione di rifornimento per cavalli e messaggeri’ wat betekent in het Nederlands: station voor de postkoets en voor reizigers tussen Jeruzalem, Rome en Noord Europa.
De laatste grot..
In de laatste grot waar we naar binnen gaat, laat Emar ons de schelpen zien die in de wanden vastzitten van de grotten. Lang geleden stond Puglia onder water, de zee.
Emar verteld over Respiro del mare, de ademhaling van de zee
‘Deze grot noemen we de Respiro del mare. Zoals jullie kunnen zien, zijn de schelpen in de wanden zichtbaar. 150 miljoen jaar geleden was hier alleen nog de zee.
De wanden van de grot zien eruit als een soort ringen. Emar legt ons uit waardoor de grotten zo zijn gevormd: ‘Iedere keer als de grote continenten dichtbij kwamen en weer verder afdreven, zoals eb en vloed, kwam de Murgia, het land waar we ons nu bevinden, weer boven water. Hierdoor ontstonden de ringen. Hierdoor kunnen we de leeftijd waarnemen van de grot. Net zoals bij een boom kun je ook aan de ringen zien hoe oud deze is.
Vervolgens doet Elmar een diepe in- en uitademing voor en laat zo zien dat bij in en uitademing eb en vloed ontstaat. Vandaar de naam Respiro del mare, de ademhaling van de zee.
De Masseria
Hierna zijn we nog door het grote gebouw gelopen. Waar nu een tentoonstelling te zien is van foto’s van alle kruiden en bloemen die hier in de omgeving te vinden zijn. Er moet nog volop worden gerestaureerd. Ook hier zijn er verschillende muurschilderingen en een beschilderde plafonds te zien.


Inmiddels zakt de zon en komt er een mooie oranje gloed over het land. Prachtig om te zien. Nadat we weer buiten staan maken we nog een paar foto’s samen met Elmar. In de hal doneren we wat geld in de doos die hier speciaal staat voor de voortzetting van de restauratie.
Voordat we weggaan verteld hij dat er een film is gemaakt over deze plek. Een trailer van deze film is te zien op youtube, genoemd Shepherds in the cave.
Een mooie rondleiding van een bevlogen man, die geweldig kan vertellen. Het is daarom een dag om nooit te vergeten.

Voor meer informatie
over Masseria Jesce Teatro della memoria kun je bellen of mailen naar: (vermeld er even bij dat je de informatie heeft van ItalieNu.nl, Elisa)
Emar Donato Laborante
Telefoon + 39 340 167 10 65
ferulaferita@gmail.com
of via Facebook: https://www.facebook.com/masseriajesceteatrodellamemoria/
